اگر می‌گوییم موسیقی تولید داخل می‌تواند شادی و نشاط را در مدارس رقم بزند، سخن گزافی نیست
موسیقی می‌تواند نشاط را در کلاس درس رقم بزند این سخن گزافی نیست، دانش‌آموزانی هستند که با پخش یک آهنگ حتی برای سه یا چهار دقیقه مهمان شادی و نشاط در فضای سخت مدرسه می‌شوند.
آنها فرزندان دهه هشتاد و نود هستند که نیازهایشان، سبک زندگی‌شان و علائقشان متفاوت با دهه‌‌های قبل است باید آنها را دید و به نیازهایشان پاسخ داد.
اگر دانش‌آموز امروزی با پخش موسیقی در زنگ تفریح شاد میشود چه ایرادی دارد که در فضای مدرسه با تولیدات داخلی و پرمعنا، ذائقه او را تعیین کنیم تا دیگر به‌دنبال کلام و موسیقی فاقد محتوا و احیاناً حاوی کلمات رکیک و زشت نباشد.
روانشناسی به نام دیوید مایرز، سلامت روانی فرد را در میزان داشتن سرخوشی فرد می‌داند و سرخوشی (خوشحالی) را چنین تعریف می‌کند: نوعی احساس امنیت. احساس این که زندگی به طور کلی به خوبی می‌گذرد».
این حالت خوشی و نشاط،زودگذر نیست و دارای دوام نسبتا پایداری است که بستگی به عوامل متعددی دارد.
به گفته مایرز» خوشحالی به سن یا میزان درآمد، مرد یا زن بودن بستگی ندارد، ولی به بعضی خصوصیات شخصیت فرد و مهارت‌های او، داشتن روابط نزدیک با دیگران و برخورداری از اعتقادات مذهبی و عمل کردن به آنها مربوط است.
در شرایطی که بیشتر خانه‌های شهری تبدیل به آپارتمان‌های کوچک و به دور از فضاهای بازی شده است، حداقل کاری که می‌توان برای تامین بهداشت جسمی و روحی کودکان و نوجوانان داشته باشیم، ایجاد فضای شادی‌بخش در مدرسه است.
دانش‌آموزان چندین ساعت از روز را در مدرسه می‌گذرانند و اگر فضاسازی مناسبی در مدارس انجام شود، به شاد زیستن فرزندان خود کمک کرده‌ایم.
شاداب سازی مدارس را باید در ابعاد ظاهری و ابعاد معنوی جست و جو کرد. همچنین برای دستیابی به تحقق آرمان‌های مربوط به شاداب سازی مدارس باید تحولی جدی در نگرش مدیران و مسئولان نظام آموزش و پرورش ایجاد شود.
براى این که سلامت جسمانى و روانى کودکان، دانش‌آموزان، اطرافیان و خودمان حفظ شود، باید سعى کنیم با شناسایى عوامل مؤثر بر شادى، موجبات تقویت عوامل مثبت و تقلیل عوامل منفى مؤثر بر شادى را فراهم کنیم.
درباره این سایت